Op woensdag 28 januari ontvangt een niet nader bij naam te noemen Walcherse vogelaar via een niet nader te noemen bron een foto van een fraaie eerste winterkleed Roze Spreeuw. De vogel zou enkele dagen eerder gefotografeerd zijn in een tuin in Vlissingen. Naast deze summiere informatie is alleen de voorletter en de achternaam van de fotograaf bekend. Onduidelijk is of de waarnemer / fotograaf ruchtbaarheid aan de waarneming wil geven. Om die reden besluit de eerder genoemde anonieme Walcherse vogelaar een beperkt aantal mensen te informeren over de waarneming, met de vraag prudent met dit geval om te gaan. Hij heeft inmiddels wat voorwerk gedaan en een drietal mogelijke adressen gevonden waar de fotograaf zou kunnen wonen. Op de foto is iets van de omgeving zichtbaar, dus het moet mogelijk zijn om de locatie te achterhalen.
Donderdagochtend komen Rob S. en Jaco W. elkaar tegen in de omgeving van de Piet Heinkade, een van de mogelijke plekken. Jaco heeft al een andere locatie gecheckt, maar dat lijkt niet de bedoelde plek te zijn. Op beide locaties zijn ongeveer 30 Spreeuwen aanwezig, maar geen spoor van het roze familielid. Jaco besluit de derde locatie te bezoeken, maar al gauw wordt duidelijk dat ook dit niet de plek is.
Gelukkig is er inmiddels nog nieuwe informatie beschikbaar, die het checken waard is. Dit keer is het wel raak. Ik tref een vriendelijke man die op mijn vraag ‘Ik heb een beetje rare vraag, maar weet u misschien iets meer over een Roze Spreeuw?’ antwoordt met: ‘Ja, die zit elke ochtend op m’n voedertafel.’ Hij toont me foto’s op zijn laptop en belooft me die door te sturen. De vogel blijkt al vanaf tenminste 14 september 2014 aanwezig, omdat er van die datum al foto’s zijn. De eerste maanden viel de vogel de bewoners (die de gewone stadsvogels als Kauw, Spreeuw, Merel, Heggenmus en Koolmees goed kennen) wel op, maar het lukte ze niet de vogel op naam te brengen. Vanaf december transformeerde de vogel echter langzaam van grijsbruin naar roze zwart met kuif en werd de vogel alsnog correct gedetermineerd. De Roze Spreeuw komt dagelijks meelwormen eten op de voedertafel en blijkt ook elders in de wijk te zijn gezien op een voedertafel. De vogel is erg tam en zit soms op de deurkruk van de tuindeur te wachten tot hij gevoerd wordt.
Op moment dat ik op de bewuste locatie ben is het al middag en is de vogel zijn maaltje al wezen halen. Ik post met Rob een uurtje rond de locatie, maar de spreeuw laat zich niet zien. Eenmaal thuis blijkt de echtgenote van de man die ik sprak een vijftal foto’s naar me te hebben gestuurd, eentje van de vogel in juveniel kleed (19 september) en vier foto’s uit de periode 19-25 januari. Uit de daarop volgende mailwisseling wordt duidelijk dat de vogel vrijwel iedere morgen tussen 09.15 uur en 10.30 uur op de voedertafel komt. Tevens word ik hartelijk uitgenodigd om op een ochtend langs te komen, zodat ik de vogel met eigen ogen kan zien. Een prachtig aanbod, maar het plaatst mij ook voor een dilemma: er zijn nog tien mensen die van de waarneming weten en de vogel graag willen zien. Ook dat blijkt geen probleem. We zijn met tien man welkom en spreken af om zaterdagochtend kwart over negen aanwezig te zijn. Op vrijdag de 30e ontvang ik in de middag een mailtje dat de vogel die dag pas om 11.17 uur is verschenen. We kiezen er toch maar voor de volgende ochtend op tijd (half tien) aanwezig te zijn.
Onder het genot van een bak koffie wachten vogelaars op de Roze Spreeuw. Niet leesbare tekst op tegeltje wat tegen het raam staat: ‘Gezelligheid kent geen tijd…’ Foto: Jaco Walhout.
Op zaterdagochtend proppen zich tien mannen in een klein keukentje en maken we kennis met de gastvrije vrouw des huizes, die ons uitgebreid bij praat over de vogel. Een deel van de groep verhuist naar de bijkeuken, die een riant zicht biedt op de voedertafel die op minder dan twee meter van het raam staat. Karel krijgt het voor elkaar om binnen vijf minuten met mevrouw in de slaapkamer te belanden, maar de bedoelingen blijken eerzaam (ze toont hem de plaats vanwaar de vogel het eerst is gezien). Ik heb – in stijl – een bos roze hyacinten meegenomen die met dank aanvaard worden en mevrouw de woorden ontlokken ‘Da’s voor het eerst in jaren dat ik een bosje bloemen van een man krijg.’ De vogel laat intussen op zich wachten en mevrouw biedt aan voor tien man koffie te zetten, een aanbod wat we uiteraard niet kunnen afslaan. Rond tien uur vliegt opeens een spreeuw over en het blijkt de Roze! Hij vliegt een rondje en valt een straat verder in, helaas buiten beeld. De vogelaars in de bijkeuken hebben de vogel gemist, maar de hoop dat de vogel spoedig op de voedertafel zal verschijnen neemt toe. De bewoonster laat ons verder alleen, ze gaat – zoals elke zaterdag – boodschappen doen met een oudere vrouw uit de straat. We zijn alleen in de woning, wat een vertrouwen!
Foto: Corstiaan Beeke
Rond tien over tien landt de vogel ogenschijnlijk vanuit het niets op de voedertafel, waar een twintigtal meelwormen kronkelend op hem liggen te wachten. De een na de ander wordt naar binnen geslokt. Wat een fantastisch beest, strak in de veren, stevig op de poten, een prachtige vetkuif en dat allemaal op een paar meter van het raam. Er wordt flink (door het glas heen) gefotografeerd en volop genoten. Helaas is Pieter B. net even weg om de parkeermeter bij te vullen en even wat lekkere koeken te halen. De vogel is na een paar minuten uitgegeten en vliegt naar een huis in de buurt waar hij op het hoogste punt van de gevel landt, om daar vervolgens een paar minuten rustig te blijven zitten. Daarna vliegt hij naar een hoge boom tussen de Glacisstraat en de Kasteelstraat. Gelukkig arriveert Pieter op tijd en kan hij de vogel, weliswaar op enige afstand, nog mooi zien.
Foto: Corstiaan Beeke
Rond half elf verlaten tien vogelaars in opperbeste stemming het pand. Met de bewoners wordt overlegd over het al dan niet vrijgeven van de locatie. Ze geven er begrijpelijkerwijs de voorkeur aan om hun naam en adres niet vrij te geven, maar hebben er geen bezwaar tegen dat we de waarneming wereldkundig maken met een iets minder precieze plaatsaanduiding. Aldus geschiedt. Pas op woensdag 4 februari wordt de vogel in de omgeving opgemerkt. Roger Joos fotografeert de vogel in een boom aan de Kasteelstraat. De verwachting is dat de vogel rond deze plaats de komende weken nog vaker zal worden gezien.
Deze waarneming betreft het elfde of twaalfde geval van Roze Spreeuw op Walcheren en tevens de langst verblijvende en het eerste wintergeval. De meeste eerdere gevallen waren niet weggelegd voor een groter publiek. Alleen de door Jan Goedbloed ontdekte onvolwassen vogel (15-21 oktober 1992 Zandvoortweg, tevens eerste geval voor Walcheren) en een door Sven Wisse ontdekte vogel in eerste zomerkleed op 27 april 2012 in Aagtekerke werden door flink wat mensen gezien.
Mooi verhaal. Ontsnapte kooivogel ?
Er is geen reden om aan een ontsnapte kooivogel te denken Franklin. Uiterlijk, gedrag, voorkomen en het ontbreken van een kwekersring wijst eigenlijk allemaal op een wilde herkomst.