Zaterdagmorgen 18 april 2015 naar Westkapelle. Natuurlijk Westkapelle, het is en blijft een wereldplek en meestal kies ik er toch voor om hier naar toe te gaan. De geschiedenis leert waarom! Langs de Hogeweg was het onderhoudend met groepjes kwikstaarten. Aan de zuidkant van de weg zag ik plots een verdachte Gele Kwikstaart met een witte keel. Het was echter maar kort… Het volgen van de vogel werd  bemoeilijkt door de vegetatie of het reliëf. Op een gegeven moment liep de vogel wat langer en beter in het zicht en begonnen de alarmbellen echt te rinkelen.

Een grijze kop, erg duidelijke grote helderwitte keel zonder tekening. Mijn eerste en (achteraf) juiste gedachte was een zuidelijke Gele Kwikstaart, maar dan wel van een zeldzame vorm. Sinds een jaar ben ik in de prettige omstandigheid dat ik een camera bij me heb. Fotograferen in deze was dan ook het logische gevolg. Fotograferen bij een zeldzaamheid is van groot belang en daarom snorde de camera er lustig op los. Op een gegeven moment had ik voldoende foto’s en gunde ik mij even de tijd om op het display van de camera het resultaat te bekijken. Wauw, dat ziet er erg goed uit. Even omschakelen, parate kennis, er een juiste naam op plakken. Nu weet ik dat een Noordse Kwikstaart ook een witte keel kan hebben, maar die heeft dan altijd iets van tekening op de zijborst. Mijn vogel had een prachtige ongetekende gele zijborst. Verder viel op dat de vogel een egaal grijze kop en nek had, alleen rond het oog wat donkerder. Er was geen wenkbrauwstreep te zien. Tja, hoe zat dat ook al weer met Italiaanse en Iberische?

Ondertussen was de vogel nog steeds aanwezig. Wauw, de vogel roept! Een rauwe roep die nogal verschilt met ‘gewone’ Gele Kwikstaart, die direct te vergelijken was. Altijd prettig dat een zeldzame vogel roept voor een nog betere determinatie! Snel in de literatuur gekeken hoe het ook alweer zat – handig om wat boeken in je auto te hebben. Een Iberische heeft altijd een wenkbrauwstreep… Okay, een Italiaanse dus. Ik besloot de waarneming door te geven op de Walcherse app-groep en landelijk via het systeem van DBA. Gezien de complexiteit in deze kwikstaarten (hybrides, samenvoeging als Witkeelkwikstaart) hield ik het voorlopig op een vrij zekere c.q. goede kandidaat Italiaanse Kwikstaart.

Italiaanse Kwikstaart, Noordervroon – Westkapelle, 18 april 2015. Foto’s: Rob Sponselee.

Op een gegeven moment kwam Karel Leeftink met één persoon (op excursie) aanlopen. Samen gingen we op zoek naar de vogel, maar helaas liet die zich niet zien. Jammer voor Karel en zijn excursie-compagnon. Zoeken en zoeken, echter zonder resultaat. Ondertussen was ook Jaco Walhout aangeschoven en niet lang daarna vonden we de vogel terug langs de Oude Zandweg, terwijl deze foerageerde tussen de koeien. Fijn dat mijn waarneming nu werd bevestigd door Karel en Jaco! Op een gegeven moment vloog de groep met kwikstaarten en de bewuste vogel op en verdween richting Noordervroon/Domburg om nooit meer teruggevonden te worden. Ten spijt voor de laatkomers… Thuis nog eens in andere literatuur en op internet gekeken. Het klopte helemaal voor Italiaanse Kwikstaart.

In 2011 werden de huidige ondersoorten Italiaanse en Iberische Kwikstaart samengevoegd tot Witkeelkwikstaart, die nu als soort wordt beschouwd. Indien aanvaard door de CDNA is dit de vijfde Witkeelkwikstaart voor Nederland en de derde die als Italiaanse de boeken in gaat. Deze waarneming bevestigt maar weer eens dat het Vroon bij Westkapelle in het voorjaar een goed gebied is voor kwikstaarten. Elk jaar kunnen we genieten van vele kwikstaarten die  hier op trek naar beneden komen. Fraaie en soms grote groepen Engelse Kwikstaarten zijn hier in april en mei te bewonderen. De grazende koeien in het gebied helpen daar ook aan mee. Kwikstaarten maken hier dankbaar gebruik van omdat door het grazen veel voedsel hapklaar wordt aangeboden. Er komt dan wel eens een zeldzame mee, zoals een Citroenkwikstaart en nu dus deze Italiaanse!

Rob Sponselee