Al jaren volg ik de populatie Heivlinders boven op het duin bij Erika. De vlinders zitten gewoonlijk op kaal zand maar op die locatie zijn ze gemakkelijk te monitoren omdat ze afkomen op de bloeiende Blauwe Zeedistels. Op 23 juli was het weer ideaal (zonnig, weinig wind) en kon ik een uurtje vrij maken om de telling uit te voeren. Aan de zeezijde groeien de meeste Blauwe Zeedistels en dat pad werd eerst afgelopen.
Op de bloeiende Blauwe Zeedistels telde ik tientallen vlinders waaronder 5 Heivlinders. Aangekomen op het eindpunt van de telling op het plateau boven op het duin nabij de radartoren zie ik in mijn ooghoek een relatief grote opvallend langgerekte vogel opvliegen. De vogel verdween over de rand op de plek waar beneden de takkenbossen liggen. Vanwege het langgerekte postuur (Draaihals, Sperwergrasmus?) ga ik kijken of ik de vogel terug kan vinden. Boven op de takkenbos, ongeveer 20 meter bij me vandaan, zit een gorsachtige vogel met gele buik en borst en bruine kop.
Foto: Corstiaan Beeke
Het bruin op de kop loopt vrij ver door op de keel. Het bruin is niet helemaal egaal, er komt wat geel doorheen. De snavel is licht. De rug is grijsachtig. Omdat de vogel mooi open zit besluit ik om eerst wat bewijsplaatsjes te maken. Ik beschik alleen over een pocketcamera, door helemaal in te zoomen weet ik enkele vage plaatjes te maken van de vogel op de takkenbos. De vogel vliegt weg voordat ik ‘m nogmaals goed kan bestuderen en lijkt te landen in het dichte struweel 50 meter verderop. Ik bel Pim om er achter te komen wat ik heb gezien. Een van de soorten die hij meteen oppert is Bruinkopgors. Omdat ik maar een uurtje heb stop ik met zoeken en ga ik naar huis om de foto’s te bekijken op de computer zodat ik meer zekerheid kan geven voor de door Pim gealarmeerde vogelaars. Een blik in het vogelboek in combinatie met de foto’s is voor mij voldoende om de soort te melden als Bruinkopgors. Helaas heb ik er niet op gelet of de vogel geringd is dus kan ik een ontsnapte kooivogel niet uitsluiten. De hele dag wordt er gezocht naar de vogel maar geen spoor van de vogel. Ik had me er al bij neergelegd dat het weer een eenmanswaarneming zou worden zoals die van de Withalsvliegenvanger vorig jaar mei. Dan toch nog om zeven uur ’s avonds het bevrijdende telefoontje; de vogel is weer teruggevonden door Peter Roelse. In korte tijd stromen tientallen vogelaars toe om de vogel te bekijken die zich bijna een uur lang fraai laat bekijken. Zelf kan ik ook aanschuiven bij de gezellige drukte rond de vogel. De vogel blijkt niet geringd wat een wilde herkomst bevestigd.
Floor Arts
Foto: Corstiaan Beeke