Het hoogtepunt van de 24e week van 2015 voor huize Walhout was ongetwijfeld het slagen van zoon Laurens voor zijn HAVO examen. Op donderdag 11 juni om 12.15 uur kwam het verlossende appje van zijn mentor dat iedereen die niet persoonlijk gebeld was geslaagd was. Daar moest op gegeten en gedronken worden! Het was een mooie, zonnige dag en ’s avonds tot na twaalven zat de tuin vol familie, vrienden en vriendinnen. Met (vogel)vrienden Gido Davidse en Karel Leeftink, die er ook waren, namen we alvast de plannen voor morgen door. Karel moest werken, Gido was van plan een flinke ronde op de racefiets te doen langs de Walcherse kuststrook en ondergetekende was voornemens om op de opoefiets een vogelronde te doen van Middelburg richting Oostkapelle en dan langs de kust via Westkapelle weer richting Middelburg. De doelsoorten die daarbij ter tafel kwamen waren Roodmus en Grauwe Fitis, de eerste omdat ik vind dat ik minimaal één Roodmus per jaar zelf hoor te ontdekken (lukt ook al vele jaren), de tweede omdat die soort nog ontbreekt op m’n zelfontdeklijstje. Rond 10 juni vond ik het laatste decennium al enkele malen een goede soort (9/11 juni 2005 Orpheusspotvogel Arnemuiden, 13 juni 2014 Struikrietzanger Westkapelle).
Op vrijdag de 12e lukt het niet om op het voorgenomen tijdstip (05.30 uur) naast mijn bed te staan, maar om kwart over zes lukt het alsnog en met wat paracetamol en twee flinke bakken koffie achter de kiezen ben ik een half uurtje later op pad. Dit jaar proberen Karel Leeftink en ik de vinkachtigen op Walcheren te inventariseren. De verschillende wegen richting Oostkapelle (Brigdamseweg, Noordweg, doorgaande weg naar Sint Laurens) heb ik echter al enkele malen gefietst, zodat ik vrij adhoc besluit de voor vinkachtigen minder geschikte route door de Zandvoortweg te nemen. Wie weet leveren de plasjes nog wat leuks op (Witstaartkievit en Siberische Gierzwaluw van Zweden eerder die week nog vers in het geheugen). De plasjes zien er leuk uit met diverse jonge Kluten en Kieviten, maar verder weinig bijzonders.
Ik fiets door richting Grijpskerke. Op een maisakker aan mijn linkerhand zie ik aardig wat vogels zitten en vliegen (paar Kokmeeuwen, Bergeenden en onrustig vliegende Kieviten) en ik vertraag wat om beter te kijken en zie op c. 100 meter een grote lichtbruine “hoop op pootjes” op het land staan. Hoewel er weinig details te zien zijn oogt het spannend. Het is het duidelijk een vogel en de gedachte schiet door m’n hoofd, het zal toch geen Griel… Ik stop en kijk en geloof m’n ogen niet als ik inderdaad een onmiskenbare prachtige Griel in de kijker vang. Ik gun me 10 seconden om te genieten van het prachtige beeld van de actief foeragerende vogel, schiet vervolgens een serie bewijsplaatjes en gooi een gortdroog berichtje op de Walcherse appgroep (Griel Zandvoortweg-noord op maisakker). Daarna begint het grote genieten. De vogel wandelt binnen tien minuten de hele maisakker door, soms even nauwelijks te zien als hij zich van me afdraait of tussen de jonge mais staat. De Kieviten zijn niet erg blij met die rare snuiter op hun akkertje en duiken af en toe op de Griel, die zich steeds drukt en dan weer verder rent.
Foto’s: Jaco Walhout
Na 20 minuten zie ik Sander Lilipaly aankomen. Ik laat de vogel even los, kijk weer terug op de akker en… Geen spoor meer van de Griel. Het zal toch niet waar zijn he? Na twee minuutjes zoeken zie ik gelukkig de kop van de vogel in een aanpalende maisakker boven het groen uitsteken, de stiekemerd is 100 meter vervlogen, net toen ik even niet keek. Sander – die weinig tijd heeft – is blij en snel weer weg, Roger Joos en Thomas Luiten arriveren kort daarna. De vogel lijkt beter zichtbaar vanaf de Ossenbergweg. Hij blijkt echter ook behoorlijk ril en vliegt op als Roger en Thomas zich naar daar hebben verplaatst. Hij landt, vliegt weer, lijkt weg te vliegen, maar draait gelukkig weer bij en ploft vervolgens in een perceel met hoog gras neer, waar de vogel volledig onzichtbaar is. Na enkele minuten vliegt hij gelukkig weer op en landt weer op de maisakker aan de Ossenbergweg, op ongeveer maximale afstand van de weg. De rest van de dag zal de vogel op deze plek blijven, soms wat lopend en poetsend, maar meestal rustig ineengedoken duttend. Tussen 8 en 9 uur arriveren zo’n 20 Walcherse vogelaars. Voor velen is de Griel nog een nieuwe Walcherensoort en voor enkelen zelfs een nieuwe soort.
Na negen uur verlaat ik de plek om richting de duinen te fietsen. De Grauwe Fitis lukt vandaag niet, maar bij Vierhoogten wel een zingende Roodmus. Al met al een hele puike dag. In de loop van de dag wordt de Griel door ca. 50 mensen bezocht. Rond 18.00 uur is hij een klein uurtje onvindbaar, maar daarna wordt hij weer gezien tot in ieder geval 20.30 uur. De volgende dag is nog door diverse mensen naar de Griel gezocht, maar de vogel is niet meer teruggevonden.
Foto: Thomas Luiten
De enige twitchbare Griel op Walcheren tot dusver was een vogel bij Westkapelle op 7 juli 2004. Deze vogel werd daar ontdekt door Pim Wolf (die nog zat uit te buiken van z’n zelfontdekte Roodkeelstrandloper een dag eerder) en Sander Lilipaly. Voor degenen die het verhaal niet kennen: de vogel kwam uit zee aanvliegen, vermoedelijk rechtstreeks uit Engeland, en werd op 2 km van de kust opgepikt. De verbijstering van beide waarnemers, die eerst echt geen idee hadden wat er recht op hen af kwam vliegen en uiteindelijk een Griel zagen landen in berm langs de Schelpweg, is goed voor te stellen.
Er is nog een merkwaardige oude waarneming van een Griel op het strand bij Veere (20 oktober 1937). Op 21 maart 2004 zag Gerwin Geertse kort een exemplaar in de Beekshoekpolder bij Vrouwenpolder. Tenslotte zag Thomas Luiten op 1 september 2004 een Griel in zuidwestelijke richting langs vliegen vanaf de zeedijk van Westkapelle. Deze laatste twee waarnemingen zijn nooit ingediend bij de CDNA. Sinds 2009 is Griel geen beoordeelsoort meer.
Jaco Walhout